Son Aşk - Unutulmuş Biri

 

Edebiyat denilince aklımıza ilk gelen konulardan biri olan aşk bizim için oldukça önemli bir yere sahip. Bu zamana kadar hayatımızda bir kerede olsa aşık olmuşuzdur veya trene binmiş aşkın yanımıza gelmesini bekliyor da olabiliriz. Peki ya aşık olunca ne olur? Heyecan içinde mutluluktan uçar mıyız, sevecenlik içinde etrafımıza neşe mi saçarız? Kesinlikle bunları biliyoruz. Bilmek istemediğimiz bir tarafı da var elbet.

Aşkın o güzel duygusunun yanında gelen küçük bir zehir. Bu zehrin koca bir umutsuzluk olduğunu sizlere maalesef hatırlatmak zorundayım.  Aşk belki de bu ikisinin kusursuz uyumunda saklıdır.

Aşkın tanımını ve bize hissettirdiği duygulardan bahsettik. Hepimiz bu duygunun sonsuza kadar devam etmesini isteyebiliriz. Ah, Ne harika olurdu değil mi? Sonsuza kadar aşık biri olarak ölmek. Bir şekilde aşk bitiyor. Kaçınılmaz son bizleri gizlide gizliye takip ediyor.

 

İşte şimdi sizlere Rus edebiyatının unutulmuş isimlerinden biri olan Fyodor Tyutçev’in “Son Aşk” adlı şiirine bırakıyorum. Tyutçev’in bu şiiri o dönem pek bilinmese de günümüz edebiyatçıları tarafından bulunmuş ve bizlere armağan edilmiştir.

 

Tyutçev’in dediği gibi son aşk budur; “Sen hem mutluluk hem umutsuzluksun”

 

Sizleri şiire ve edebiyata bırakıyorum.

Ah, nasıl da sevecen ve kör bir tutkuyla
Severiz son demlerinde ömrün…
Parlasın parlasın veda aydınlığı
Son aşkın, batan günün…

Yarı gök gölgeyle kaplandı
Sadece batıda bir ışık parçası,
Uzasın, uzasın bu büyülenmişlik
Ağır ol, ağır ol ey akşam ışığı.

Yürekte sevecenlik azalmıyor
Damarda kan azalsa da;
Sen hem mutluluk hem umutsuzluksun
Ey son aşk, son sevda!

Fyodor Tyutçev
Rusya(1803-1873)

Çeviri: Ataol Behramoğlu

Onur TATAR

Yorumlayan Z'ler Düşünce ve Gençlik Platformu Yazarı

Bizi İntagram,Twitter ve Linkedin üzerinden takip edebilirsiniz....